Herbata dla oka- kilka słów o artystycznych herbatach kwitnących

 Co to jest i skąd się wzięło? — ¿Qué es y de dónde viene?

 

       Widząc w sklepie herbacianym niepozorną kulę, ani specjalnie ładną, ani specjalnie dużą, jednak o wyraźnie zarysowanej cenie (i to za pojedyńczą kulkę właśnie) raczej nie jesteśmy przekonani do jej zakupu. A szkoda, bo chociaż raz warto się skusić i zaparzyć sobie herbatę artystyczną.

Viendo en una tienda una bolita discreta ni muy bonita ni muy grande pero con un precio bastante elevado (y es el precio por una bolita) no tenemos demasiadas ganas para comprarla. Pena, porque por una vez merece la pena comprarla y preparar el té artístico.

Nazwa herbata artystyczna lub herbata kwitnąca wzięła się od efektownego parzenia oraz samego sposobu wykonania owych kul. Herbata, najczęściej biała lub zielona, jest ręcznie układana, komponowana z dodatkami a następnie zwijana w formie kuli. Kula ta, podczas parzenia, rozwija się, ukazując swoją wewnętrzną kompozycję- można powiedzieć, że kwitnie, gdyż przypomina swoim kształtem rozwijający się, wielokolorowy kwiat.

El nombre „Té artístico” o „Té floreciendo” proviene de una manera muy espectacular de hacer y preparar estas bolitas. El té, normalmente té blanco o verde, está compuesto y preparado con adiciones y luego está formado en forma de una bola o un huevo. Esta bola, durante preparación del té, se abre enseñando su composición interna- se puede decir que el té está floreciendo porque se parece a una flor de muchos colores.

Herbata artystyczna prawdopodobnie powstała w wyniku chęci zapewnienia doznań artystycznych bogatszym fanom herbaty w Chinach, a następnie jak i pozostałe herbaty została rozpowszechniona na zachodzie. Jednak jest to jedna z dwóch możliwych teorii. Ta druga twierdzi, że herbaty artystyczne zostały wynalezione niedawno, w ubiegłym stuleciu, tak by uatrakcyjnić ofertę sprzedaży na zachód. Którakolwiek teoria jest prawdziwa, najprawdopodobniej w Chinach wiele stuleci temu pokazywano jakąś formę kwitnących herbat, tak by zadowolić oko cesarza. Niewiadomo jednak czy herbata ta była następnie pita, czy z racji jej niższej jakości jedynie ją oglądano. Raczej też nie przypominała współczesnych kul.

El té artístico probablemente apareció de necesidad de experiencias artísticas de más ricos amantes del té en China y luego como todos los té ha sido extendido por todo el mundo. Pero esto es solo una de dos teorías. La otra dice, que el té artístico ha sido creado hace unos decimos años por vendedores chinos para ofrecer más productos en el mundo del oeste. Cualquier teoría es verdadera, lo más probable es que hace siglos en China ya existía alguna forma del té artístico cuyo presentaban al emperador. No se sabe si este té era solo para admirar o también lo estaban bebiendo. Tampoco no era muy parecida a los tés artísticos de nuestros tiempos.

Jak robione są herbaty artystyczne? — ¿Cómo se hace té artístico?

Główną rolę odgrywają tutaj artyści lub rzemieślnicy, ręcznie układający kompozycje herbaciano kwiatowe. Najmłodsze listki herbaty (podaje się, że tradycyjnie jest to herbata pochodząca z prowincji Yunnan) po zbiorze podlegają selekcji co do kształtu i wielkości. Następnie są ręcznie “zszywane” i komponowane z kwiatami. Na koniec cała kompozycja zwinięta najczęściej w formę kuli poddawana jest suszeniu.

La mayor parte en creación del té artístico tienen los artesanos y artistas componiendo manualmente estas composiciones del té y flores. Las hojas más joven (Según algunas tradiciones es el té de provincia de Yunnan) después de cosecha están grupadas por sus forma y tamaño. En el próximo paso, las hojas del té están componadas con las flores y están cosidas con hilo. En fin toda la composición está formada en una bola, cubierta con una tela o papel y secada.

Co jest dodawane do herbaty?  —  ¿Qué se añade al té?

Otóż same liście herbaciane są bardzo często aromatyzowane jaśminem by dodatkowo wzmocnić “kwiatowe wrażnie”. Z dokładanych do kompozycji kwiatów można nastomiast wymienić suszone kwiaty jaśminu, amarantusa, osmantusa, lilii, nagietka, złocienia, hibiskusa, goździka i innych. Najczęściej herbaty artystyczne są to herbaty dość dobrej jakości i prawie zawsze układane ręcznie. Te najlepsze, najbardziej skomplikowane wymagają nieraz godziny pracy. Na jednej ze stron spotkałam się z ciekawym komentarzem, że obecnie można spotkać się z dwoma podejściami producentów do tej herbaty. Jedno zakłada, że piękne kwitnięcie jest dodatkiem do smaku, tak więc herbatę po zaparzeniu wypijemy ze smakiem. Druga grupa natomiast skupia się jedynie na doznaniach wizualnych i herbaty z tej grupy mogą nie porwać nas swoim aromatem. Jak jest? No cóż, chyba najlepiej przekonać się samemu.

Muchas veces las hojas del té están aromatizadas directamente con jazmín para fortalecer sensación floral. De flores que se añade a la composición se puede reemplazar flores de jazmín (secos), flores de amarantus y osmantus, lirio, caléndula, hibisco, clavel y crisantemo. La mayoría de los tés artísticos son los tés de buena calidad y casi siempre están hechas a mano. Los mejores, más elaborados, requieren incluso una hora de trabajo para una bolita.

En una de los paginas de Internet  leí opinión que recientemente hay dos tipos de tés artísticos: uno cuando la aparición del té es un complemento de sabor y después de preparación lo tomamos con gusto. Y el otro tipo cuando este tipo del té es solo para admirar en la tetera y no lleva mucho sabor. Lo mejor es probar solo y hacerse una opinión personal sobre este tema.

Jak sie parzy herbaty artystyczne?  —   ¿Cómo se prepara el té artístico?

 

Przy tych herbatach naczynia odgrywają bardzo ważną rolę, bo przecież szkoda by było zaparzyć takie małe arcydzieło w jakimś nieprzezroczystym kubku. Tak więc, do przygotowania herbaty kwitnącej najlepiej sprawdzają się czajniczki szklane, szklane dzbanki oraz szklane filiżanki. Oczywiście wszystko powinno być przezroczyste, tak byśmy mogli podziwiać rozwijające się kwiaty. Herbatę tą możemy zaparzyć kilka razy, jednak i smakowo i wizualnie ten pierwszy raz jest najciekawszy.

La vajilla es muy importante cuando queremos prepararnos un té artístico porque da un poco de pena poner esta obra artística pequeña en una taza fea. Así para preparar el té  nos van bien las teteras y las tazas  de vidrio transparente porque así podemos ver como nuestro té se abre y florece.  Este té se puede hacer algunas veces, pero como el sabor tal sentimiento visual son las mejores por primera vez.

W zależności od typu herbaty- czy jest to biała czy zielona przygotowujemy jedną kulkę na dzbanek/ czajnik/ filiżankę i zalewamy odpowiednio: białą wodą o temperaturze około 90-95 stopni oraz zieloną- wodą o temperaturze 85-90 stopni. Czas parzenia różnie od 3 do 6 minut. Dlaczego takie niestandardowe temperatury parzenia? Podjerzewam, że w związku z kwiatami zawartymi w kompozycjach. Przeważnie zioła i kwiaty zaparzamy wodą o wyższych temperaturach, tak więc dajemy i im szansę na oddanie tego co mają nam do zaoferowania.

Dependiendo del tipo del té- si es blanco o verde- preparamos una bolita para la tetera o taza y ponemos agua caliente: para té blanco- 90-95 grados y té verde 85-90 grados. Tiempo de preparación depende del té y se encuentra entre 3 y 6 minutos. ¿Por qué temperaturas tan diferentes de típicas? Creo que esto tiene algo de ver con las flores de composición. Lo normal es que las flores y hierbas se prepara con agua en temperatura más alta, así sacamos también cosas buenas de ellos.

Na koniec zapraszam do obejrzenia kilku zdjęć procesu produkcji takiej herbaty, dostępnych tutaj

Artykułu na Czajnikowy.pl

Oraz ciekawego opisu z odkrywania herbaty artystycznej tutaj

En el fin invito a la galería de las fotos de preparación del té artístico, a artículo en Czajnikowy.pl y una relación de descubrimiento de los tés artísticos.